Het depositogarantiestelsel is een financiële regeling die bedoeld is om spaarders te beschermen in het geval een bank failliet gaat. Het is een vangnet dat ervoor zorgt dat de spaartegoeden van particulieren tot een bepaald bedrag worden vergoed, zodat zij hun geld niet verliezen als een bank niet aan zijn verplichtingen kan voldoen.
In de Europese Unie is het depositogarantiestelsel geharmoniseerd door een richtlijn, waardoor het in alle lidstaten op vergelijkbare wijze is geregeld. De specifieke regels en de hoogte van de gegarandeerde tegoeden kunnen echter per land verschillen.
Hier zijn enkele kernpunten van het depositogarantiestelsel:
- Garantiebedrag: Het stelsel garandeert spaartegoeden tot een bepaald maximumbedrag per persoon, per bank. Dit bedrag kan variëren per land, maar is vaak vastgesteld op bijvoorbeeld €100.000.
- Soort spaartegoeden: Meestal geldt de garantie voor reguliere spaarrekeningen, betaalrekeningen en termijndeposito's. Beleggingen zoals aandelen, obligaties en beleggingsfondsen vallen niet onder de garantie.
- Snelle uitbetaling: In geval van een faillissement van een bank probeert de nationale depositogarantiestelsel-organisatie ervoor te zorgen dat spaarders hun gegarandeerde tegoeden zo snel mogelijk terugkrijgen.
- Garantie voor natuurlijke personen en kleine ondernemers: Het depositogarantiestelsel is bedoeld voor particulieren en kleine ondernemers. Grote bedrijven en instellingen vallen buiten de garantie.
- Internationale samenwerking: In de EU werken de verschillende nationale depositogarantiestelsels samen om de bescherming van spaartegoeden te waarborgen, zelfs als een bank meerdere vestigingen heeft in verschillende landen.
Het depositogarantiestelsel biedt een belangrijke vorm van financiële bescherming en vertrouwen in het bankwezen. Het is echter essentieel om op de hoogte te zijn van de specifieke regels en bedragen die gelden in het land waar je bankiert, omdat deze kunnen variëren.